Epidemiologen tonen aan dat op elk moment in de tijd 75 % van alle mensen lichamelijke of psychische ongemakken ervaart. Toch zoeken de meesten geen behandeling. Integendeel, zij definiëren hun ongemakken als een deel van het leven. Als er een extra aanleiding is, een druppel die de emmer doet overlopen, dan pas komt er beweging in.
Ik zie bovenstaand fenomeen veelvuldig bij mijn eigen klanten. Pas als er een crisis is komen ze in beweging en nemen ze contact met me op. Terwijl ze eigenlijk al jaren last hebben van hun situatie, hun gedrag, etc. De crisis kan ontstaan door een externe die een streep trekt. Zoals een ontevreden baas in een functioneringsgesprek, een partner die dreigt weg te gaan, privé of zakelijk, een belangrijke prestatie die ze moeten gaan neer zetten etc. Het kan ook een factor zijn die in hunzelf speelt. Hierbij kun je denken aan bijvoorbeeld oververmoeidheid of doodongelukkig zijn.
De crisis voelt in eerste instantie heel erg onaangenaam aan. Het helpt echter wel de zaak of beter gezegd de persoon in beweging te krijgen zodat er een oplossing komt. Wat me opvalt is dat mensen in crisis ook vaak meer gemotiveerd zijn om te leren.
Bronnen:
Illness narratives; suffering, healing and the human condition door A. Kleinman
Richtlijnen voor een helende ontmoeting door M. Lieven