Mensen zijn vaak zo bezig met wat er gaat komen, dat wat er nu is aan hen voorbij gaat. Zonde, want daardoor gaat er zo veel van wat ze nu hebben aan hen voorbij, zonder dat ze er ten volle van genoten hebben.
Relatietherapie is een vorm van begeleiding waar nogal een taboe op heerst. We zijn wel al zover dat individuele coaching en therapie steeds meer geaccepteerd zijn. Maar helaas zijn er nog heel wat misvattingen over relatietherapie.
Onze neiging als collega of als leidinggevende is om vooral te kijken naar collega’s die problemen veroorzaken, ziek worden of uitvalgevoelig zijn. Die volgen we. Maar zijn we dan reactief of proactief bezig?
Hoe vaak hoor ik mensen wel niet zeggen dat ze van zichzelf geen fouten mogen maken. Ze verwachten van zichzelf dat ze alles meteen ‘goed’ of ‘juist’ doen. Een onmogelijk streven gezien de veranderingen waar we dag in dag uit mee te maken krijgen.
Mensen zijn vaak meer bezig met wat ze nog allemaal willen, dan met wat ze al hebben. Het paradoxale daarvan is, dat als wensen eenmaal in vervulling zijn gegaan vaak nieuwe – soms nog grotere – wensen volgen. Ik vind dit verhaal een mooie illustratie hiervan.
Hoe hard we ook streven naar comfort, voor onze persoonlijke ontwikkeling is het belangrijk, dat wij een zekere mate van ongemak en spanning opzoeken. Dat houdt ons scherp en daagt ons uit om te blijven groeien. Het volgende verhaal illustreert het belang van het durven kiezen voor verandering en dus groei. Een continue proces zonder eindpunt.
