Als coach ben ik voortdurend bezig met verandering . Verandering in een persoon, in een relatie, in een groep. In “Satir’s stages of change” vond ik een uitstekend over- zicht welke fasen mensen of groepen doormaken in hun verandering.
Ken je de momenten dat je op je werk bent en dat je jezelf erop betrapt dat je naar buiten aan het staren bent? Of als je in de zoveelste vergadering of het zoveelste gesprek zit en wenst buiten te zijn? Waarom ga je dan niet naar buiten?
Als op een dag de dood aan je deur klopt, wat zul je hem dan aanbieden? Ik zal mijn gast de volle beker van leven voorzetten. Nooit zal ik hem met legen handen laten gaan. -Rabindranath Tagore (1861- 1941)
“Als ik begraven zou worden en ik mocht één show in het graf meenemen, om aan mensen uit de toekomst mijn werk te laten zien, dan zou het In the wild: Operation Lemur with John Cleese zijn, aldus John Cleese”. Waarom vindt hij dit zo bijzonder, terwijl dit niet zijn bekendste werk is en hij er ook geen geld…
Merk je weleens bij jezelf dat je vergelijkt wat je hebt met dat wat je denkt dat anderen hebben? En dan zaken denkt als: “ Had ik ook maar zo’n baan.” of “Had ik maar zo’n partner.”? Hier lees je waarom dit niet handig is en wat je dan beter kunt doen.
Niet iedere begrafenis is somber en verdrietig gestemd. De leden van de Monthy Python club pakten het anders aan toen één van hun leden, Graham Chapman, wegviel in 1989. Hier kun je beelden zien van ruim 20 jaar geleden. Hoewel het oude beelden zijn vind ik vind ze nog steeds inspirerend, ontroerend en lachwekkend.
