Jaren geleden leerde ik van een Chinese vechtkunstleraar dat een zwarte band in de vechtsport niets zegt. Maar dat je je tegenstander altijd eerst moet leren kennen om hem op waarde te kunnen inschatten. Deze denkwijze kun je ook doortrekken naar de diploma’s, titels en functies van je collega’s op het werk ook al zijn jullie hier geen tegenstanders van elkaar.
Denk maar eens terug aan de tijd dat je studeerde. Vond je iedereen die zijn diploma gehaald had even goed? Je zult toen ongetwijfeld gemerkt hebben dat iedereen vakken had waar hij of zij beter of minder goed in was. En toch kreeg iedereen hetzelfde diploma.
Een ander voorbeeld. Een managementfunctie. Er zijn veel managers. Maar zijn alle managers even goed? Of is een manager goed omdat hij al twintig jaar manager is? Al bladerend door je herinneringen zul je tot de conclusie komen dat er verschillen zijn tussen managers. En dat kwaliteit niet altijd in de grijze haren zit.
Het is niet mijn bedoeling om kritiek te geven op ons schoolsysteem of op hoe bedrijven hun medewerkers een bepaalde functie geven. Wel is het mijn bedoeling om je bewust te maken van het feit dat diploma’s, titels en functies in een bedrijf slechts een indicatie kunnen zijn van datgene waar iemand goed in is. Maar het is geen garantie dat dit altijd zo is. Daarom is het belangrijk om aandachtig na te gaan of iemand die kwaliteit biedt, in plaats van er maar van uit te gaan dat iemand kwaliteit heeft vanwege een diploma, titel of functie. Daarnaast zijn we allemaal mens en kennen we allemaal ook mindere momenten of mindere perioden in ons leven.